overdracht

De afvalbezuiniging

  ‘Het is gewoon een bezuinigingsmaatregel.’ Mijn cliënt kijkt mij strak aan. Hij doelt op het feit dat er in de kamer geen prullenmand meer staat. Tot voor kort was deze kamer er twee rijk. Eentje stond achter het bureau, de andere bij de deur. Daar konden cliënten bij vertrek eventuele afval in kwijt. Gewoonlijk […]

De afvalbezuiniging Meer lezen »

Kleding

  ‘Ik ben niet boos op hem’, opent hij de sessie, ‘dat is eigenlijk wel raar’. De leeuw op zijn zomerse T-shirt nestelde zich in mijn blikveld, met opengesperde muil. Ik kijk hem vragend aan. Hij las het gisteren in de krant, in een stuk over achterblijven na de zelfdoding van een ouder. ‘Al die

Kleding Meer lezen »

Handen schudden

  Mijn patiënte en ik schudden elkaar de hand. Voor het eerst. En voor het laatst. Handen schudden heb ik noodgedwongen afgeschaft bij het uitbreken van de coronapandemie.  Vandaag is de laatste zitting van deze therapie. Naar analytische begrippen was het met zijn anderhalf jaar een korte therapie. Al die tijd was handen ontsmetten gewoon,

Handen schudden Meer lezen »

Een keurige tuin

  Mijn cliënte zit te zeuren. Tenminste, dat is het woord dat bij mij opkomt. Ze wijdt uit over de voortuin van haar buren. Zijzelf houdt van een ordelijke tuin, ‘keurig netjes’, met de harksporen tussen de eenjarige bloeiers die ze er elk seizoen in zet. Elke maandagmiddag gaat ze er ‘even doorheen’. Ze neemt

Een keurige tuin Meer lezen »

Fietsen voor je leven

  Met een vergenoegde zucht laat de jonge vrouw zich in de stoel zakken en legt haar voeten met schoenen en al op de koffietafel. Ik krijg uitzicht op de schoenzolen van haar trendy enkellaarsjes. ‘Gisteren én eergisteren 250 km gefietst’, licht ze toe, ‘en nu zijn mijn benen moe’. Een tikje theatraal wiebelt ze

Fietsen voor je leven Meer lezen »

Drie kwartier

  ‘Is het nou alweer afgelopen?’ Het klinkt op het eerste gehoor wat beledigd. De echo roept ‘ontdaan’ en nestelt zich in de blik van de jonge vrouw. Ze heet Mirabel. Ze is drieëntwintig jaar. ‘Je doet zeker niet aan sessies van een uur?’ Ze heeft grote, blauwe ogen. Ze zijn een heel klein beetje

Drie kwartier Meer lezen »

Koffie

  ‘Ik neem mijn koffie even mee’. Mijn patiënt staat op, roert nog even omstandig met het plastic roerstaafje in het kartonnen bekertje en loopt dan met me mee naar de spreekkamer. Ik meen een zweem van triomf in zijn ogen te zien. Hij zet het drankje voor zich op de lage tafel terwijl hij

Koffie Meer lezen »

Kattitude

  De man tegenover mij huilt geluidloos en met schokkende schouders. Zijn oprechte verdriet raakt me. Dat hij het zo deelt is bijzonder. Hij is een jaar of 60, weduwnaar, een tikje eenzaam en hij worstelt met het gevoel dat hij anderen steeds zou belasten. En nu is het katje dat al een tijdje bij

Kattitude Meer lezen »